You Have 1 Item in your Cart. Price is $199

Jak dojechać z ulicy Niepodległ¶ci, aleja do ulicy Maklakiewicza 10 ASM Auto Serwis

Aleja Niepodległości w Warszawie

Aleja Niepodległości na wysokości ul. Abramowskiego Aleja Niepodległości – ulica w dzielnicach Śródmieście, Mokotów i Ochota w Warszawie.

Przebieg

Ulica rozpoczyna się przy dawnym Dworcu Południowym u zbiegu z aleją Wilanowską. Przebiega przez Mokotów, by od ul. Batorego stać się granicą Ochoty na zachodzie i Śródmieścia na wschodzie oraz przeciąć Pole Mokotowskie i Trasę Łazienkowską. Kończąc swój bieg, przy skrzyżowaniu z ul. Koszykową, przechodzi w ul. Tytusa Chałubińskiego.

Historia

Ulica powstała w latach 30 XX wieku, a ostateczne prace zakończono w 1938, choć do 1939 trwały jeszcze prace związane z jej wykończeniem.

Aleja wchłonęła 2 wcześniejsze ulice - Topolową biegnącą przez tereny wojskowe pomiędzy Koszykową do dzisiejszej Trasy Łazienkowskiej oraz Włodarzewską wytyczoną po drugiej stronie Pola Mokotowskiego na początku XX wieku pomiędzy Rakowiecką a Madalińskiego. Ulica ta była początkowo piaszczystą drogą otoczoną niską zabudową i gliniankami i do 1922 nazywana była Spokojną. Droga nabrała znaczenia po rozszerzeniu granic Warszawy w 1916.

W 1841 na osi dzisiejszej alei urządzono pole wyścigowe, przeniesione później na ul. Polną. W 1910 na Polu Mokotowskim powstało lotnisko mokotowskie, a po I wojnie światowej odbywały się tam parady wojskowe, z czego najokazalsza miała miejsce w 1928 z okazji X-lecia odzyskania niepodległości. Budowę alei umożliwiło przeniesienie w 1934 lotniska na Okęcie[1]. Przebicie ulicy przez Pole Mokotowskie pozwoliło na połączenie zachodniego Mokotowa ze Śródmieściem.

Aleja miała być pierwszym etapem trasy N-S, która miała biec od Marymonckiej przez Powązki, Śródmieście, Chałubińskiego, Pole Mokotowskie, przedłużoną Włodarzewską do Puławskiej. Plany Stefana Starzyńskiego pokrzyżowała II wojna światowa i dopiero po jej zakończeniu udało się połączyć Puławską z aleją w rejonie Dworca Południowego.

Wraz z budową alei powstawały kolejno budynki. W części śródmiejskiej biegnie ona pomiędzy zabudowaniami Politechniki Warszawskiej i wojskowymi, dalej na południe znajduje się powojenny gmach GUS, Biblioteki Narodowej oraz Urzędu Patentowego. W rejonie GUS-u znajdowało się osiedle domków fińskich, które z czasem rozebrano, a w ich miejscu powstał park z przewagą drzew owocowych, jakie sadzili kiedyś dla siebie mieszkańcy tych domków. Przy Rakowieckiej w 1924 rozpoczęto budowę gmachu SGGW i SGH. Za Rakowiecką w latach 20. XX wieku powstały budynki mieszkalne, zarówno wille jak i kamienice. W 1948 pomiędzy Wiktorską a Madalińskiego powstało duże osiedle WSM, pomiędzy Odyńca i Woronicza powstało osiedle Wierzbno, będące poligonem doświadczalnym warszawskiego budownictwa mieszkaniowego. W części mokotowskiej znajduje się także Klub Garnizonowy oraz siedziba Polskiego Radia.

Szczególną uwagę zwraca kompleks budynków na rogu al. Niepodległości i ul. Koszykowej (al. Niepodległości 245). Jest to jedna z większych inwestycji przedwojennego Funduszu Kwaterunku Wojskowego (1931-1933). Znajdowały się tu mieszkania oficerów garnizonu warszawskiego, w tym wykładowców Wyższej Szkoły Wojennej oraz jej słuchaczy (mieszkali tu m.in. mjr Stanisław Skarżyński i płk Kazimierz Iranek-Osmecki). Składa się z dwóch skrzydeł, dłuższego (9 klatek schodowych) od ul. Koszykowej, i krótszego (3 klatki schodowe) od ówczesnej ul. Topolowej, w narożu oraz na końcu dłuższego skrzydła posiada dwie bramy. Od strony ul. Koszykowej łączył się z kompleksem Wyższej Szkoły Wojennej, na przedłużeniu krótszego skrzydła w 1936

rozpoczęto budowę kolejnego budynku.

W październiku 1933 na rogu ulic Topolowej i 6 sierpnia (Nowowiejskiej) odsłonięto pomnik Poległym Saperom. Monument został zniszczony w 1944[2].

W XVIII wieku pomiędzy Dolną a Rakowcem przez Mokotów przechodziła linia umocnień z czasów Insurekcji kościuszkowskiej. W 1939 linia obrony miasta biegła od Pola Mokotowskiego do Parku Dreszera wzdłuż alei Niepodległości oraz przy Wawelskiej. W 1944 aleja ponownie stała się granicą — pomiędzy Odyńca, Puławską i Woronicza bronił się pułk Baszta aż do 27 września.

W latach 1962–1976 pod nr 213 wzniesiono kompleks budynków Biblioteki Narodowej zaprojektowany przez Stanisława Fijałkowskiego.

W 1977 nad ulicą, na wysokości Biblioteki Narodowej, zbudowano kładkę dla pieszych łączącą obydwie części Pola Mokotowskiego[4].

Ważniejsze obiekty

  • Stacja metra Wilanowska
  • Kościół Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła
  • Uniwersytet Warszawski tzw. „Ośrodek Ksawerów” (nr 22) – m.in. Centrum Europejskie UW oraz Ośrodek Studiów Amerykańskich
  • Stacja metra Wierzbno
  • Polskie Radio (nr 77/85)
  • Stacja metra Racławicka
  • Komenda Główna Straży Granicznej (nr 100)
  • Kampus i obiekty Szkoły Głównej Handlowej
  • Budynek "A" (Pawilon Doświadczalny) - ul. Rakowiecka 24 (1924–1926)
  • Budynek "B" (Pawilon Biblioteczny) - ul. Rakowiecka 22B (1927–1930)
  • Budynek "G" (Gmach Główny) - al. Niepodległości 162 (1951–1955)
  • Budynek "C" - al. Niepodległości 128 (2003–2006)
  • Klub Studencki SGH „Park” - al. Niepodległości 196
  • Dom Studenta SGH nr 1 „Sabinki” - al. Niepodległości 147
  • Stacja metra Pole Mokotowskie
  • Zespół przyrodniczo-krajobrazowy Park SGGW
  • Pole Mokotowskie
  • Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (nr 188/192)
  • Biblioteka Narodowa (nr 213)
  • Centrala Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (KRUS) (nr 190)
  • Główny Urząd Statystyczny (nr 208)
  • Muzeum Andrzeja Struga (nr 210)
  • Kolonia Staszica
  • Schron bojowy Ringstand 58c (tzw. tobruk, ul. Nowowiejska 26)[5].
  • Ministerstwo Obrony Narodowej (nr 218)
  • Służba Wywiadu Wojskowego (nr 243)
  • Przy ulicy znajduj± się liczne tablice pamiątkowe m.in. cztery tablice Tchorka (na budynkach nr 132/136, nr 208, nr 210 i nr 221)